Seni Başkan Yaptık(!)

Küçük bir grup bizi Halas'ta ağırladığın gece o günlerin gündemdeki sloganını terse çevirerek "seni Başkan yapacağız" demiştim.

Hoşuna gitti, güldün... 

Ama işin aslını hepimiz biliyoruz. Sen, her ne kadar aldığın aile terbiyesinin getirdiği mütevazilikle, "ben sadece vitrinim, beni siz buralara getirdiniz" desen de kazın ayağının öyle olmadığı çok açık.

Bu çıktığın yolda ne platforma çıkartarak onore ettiğin yol arkadaşlarının göz yaşartıcı bir özveriyle çalışması, ne bizlerin "çorbaya bir kaşık tuz koymak için" belki faydalı belki faydasız debelenmesi, ne sokağın sevgisi, inancı, ne de camianın hayır ve başarı duaları... 

Hepsi nafile olur, bir yere kadar giderdi. Bir noktada bütün bu çabalar hayalkırıklığıyla, üzüntüyle, düşük omuzlarla sonuçlanmaya mahkumdu...

...eğer samimiyetle mütevaziliği, dürüstlükle açıksözlülüğü, çocuklukla olgunluğu, sakinlikle öfkeyi, ve en başta samimiyeti birleştiren o auran olmasaydı.

O aura olmasaydı, dedim ya, bizler ne yapsak boştu, hiçbir yere varamazdık.

Asıl biz sana çok teşekkür ediyoruz. Rüyamızın gerçekleşmesine neden oldun. Bu zafer senin o temiz kalbinle taraftara, camiaya yaydığın içten samimiyet duygusunun sonucudur. 

Ben bir kongre üyesiyim. Gururlu bir kongre üyesi...

Çünkü kendimi bana taraftarın verdiği emaneti salimen yerine teslim etmiş gibi hissediyorum. Camianın kalbinden geçeni yerine getirerek görevimi layıkıyla tamamladığımı düşünüyorum.

Düşünmesi bile ürkütücü, (hiç tahmin etmiyordum ama) ya ters bir sonuç çıksaydı? Bir kongre üyesi olarak o taraftarın kalbinden geçen sonucu sandığa yansıtamadığımızı nasıl anlatırdık? Ne derdik temsil sorumluluğumuz altında olan o stada yığılmış onbinlere? 
Nasıl anlatırdık maç günü kombinesi iptal edilip kucağında çocuğuyla kapıda kalan babaya, stadta fırça yiyen direnişin mimarı o canım kadınlarımıza, ihraç edilen üyelere, saygısızca sokağa atılan emekçilere?

Stadtan çıkarken sağımda, güvenlik koridorunun arkasındaki onbinler "Fenerbahçe taraftarındır" diye çalkalanıyordu. Bende sorumluluğunu yerine getirmiş, emaneti yerine teslim etmiş olmanın verdiği gönül rahatlığıyla avaz avaz onlara katılıyordum;

"Ali Koç Başkan, Fenerbahçe Şampiyon"...